Diagnostyka chorób układu nerwowego
Badanie płynu mózgowo-rdzeniowego – płyn ten uzyskuje się drogą nakłucia lędźwiowego lub podpotylicznego. Wykonuje się następujące badania: bakteriologiczne, histochemiczne, biochemiczne, cytologiczne i immunologiczne.
Badanie dna oka – powinno być wykonane przed badaniem płynu mózgowo-rdzeniowego. Wykonywane jest za pomocą wziernika ocznego po uprzednim podaniu płynu rozszerzającego źrenicę. Ocenie podlega stan tarczy nerwu wzrokowego, naczynia tętnicze i żylne, siatkówka.
Badania radiologiczne – kontrastowe pozwalają uzyskać dane o lokalizacji, stopniu zaawansowania i rodzaju zmian patologicznych. Polegają na wprowadzeniu kontrastu do:
– mózgowego układu komorowego (pneumoencefalografia)
– mózgu lub rdzenia
– przestrzeni podpajęczynówkowej
– przestrzeni śródpiersia
Tomografia komputerowa polega na zobrazowaniu wnętrza czaszki w szeregu warstw 8-13 mm, rejestrując wszelkie różnice gęstości tkanki mózgowej. Pozwala na bardzo dokładne uwidocznienie położenia prawidłowych i nieprawidłowych struktur.
Badania elektrofizjologiczne – elektroencefalografia to metoda umożliwiająca badanie prądów czynnościowych mózgu.
Elektromiografia – istota tego badania polega na rejestracji prądów czynnościowych mięśni w spoczynku i przy wysiłku oraz na oznaczeniu szybkości przewodzenia elektrycznego w nerwach obwodowych. Pozwala rozpoznać choroby mięśni, nerwów i rdzenia kręgowego.
Reoencefalografia – to badanie krążenia krwi w mózgu stosowane w chorobach naczyniowych.