Łuszczyca jest jedną z najczęściej występujących chorób skóry, która polega na nieprawidłowym rogowaceniu naskórka oraz jego nadmiernej produkcji. Jest chorobą przewlekłą, której nie można wyleczyć, ale można złagodzić jej objawy oraz zapobiec jej postępowaniu.
Nie jest to choroba zakaźna.
Objawy łuszczycy dotyczą najczęściej widocznych zmian na skórze. Mogą to być wykwity, zazwyczaj w kolorze czerwonym, występujące pojedynczo lub w formie plam różnej wielkości, a czasami przyjmujące formę ropnych krostek.
Na nich tworzy się kolejny rodzaj zmian tzw. łuska, która po wyschnięciu odpada. Jest to naskórek wytworzony przez organizm w zbyt dużej ilości, a następnie wypchnięty do górnej powierzchni skóry.
Zmianom na skórze często towarzyszy świąd, który w znaczny sposób utrudnia normalne funkcjonowanie, jednak można go złagodzić przyjmując odpowiednie leki. W zaawansowanych stadiach choroby dochodzi do pękania zmian, co może powodować pieczenie lub ból.
Leczenie łuszczycy prowadzi lekarz dermatolog dermatolog, rozpoczyna się od leczenia zewnętrznego, które polega na stosowaniu maści, kremów czy płynów na chorobowo zmienione miejsca. Jego pierwszym etapem jest pozbycie się nagromadzonej łuski, przy pomocy maści salicylowej.
Kolejnym krokiem jest zastosowanie odpowiednich preparatów, które zahamują rozwój i podział komórek skóry. Innym sposobem leczeni jest tzw. fototerapia, która polega na naświetlaniu chorych partii skóry promieniami UVA i UVB, które hamują proces produkcji komórek skóry. Gdy metody te nie przynoszą rezultatu rozpoczyna się leczenie ogólnoustrojowe, które polega na podawaniu choremu leków w postaci tabletek oraz zastrzyków.
W ostatnich kilku latach na rynek zostały wprowadzone tzw. leki biologiczne, które działają na układ immunologiczny pacjenta, a szczególnie na ogniska powstawania łuszczycy.
Metoda ta nie jest jednak często stosowana i nie znane jest jej działanie w długim okresie.