W Polsce poddawanie się leczeniu odwykowemu jest dobrowolne, jednak osoba uzależniona może zostać zobowiązana do leczenia, gdy powoduje rozkład życia rodzinnego, demoralizację małoletnich, uchyla się od pracy lub zakłóca spokój i porządek publiczny. Taką osobę kieruje się na badanie w celu wydania opinii w kwestii uzależnienia. Na przymusowe badanie kieruje komisja rozwiązywania problemów alkoholowych, na wniosek np. rodziny lub każdej innej osoby, która udokumentuje niewłaściwe zachowanie osoby uzależnionej.
Decyzję o obowiązku poddania się leczeniu w zakładzie odwykowym podejmuje sąd rejonowy. W razie niestawiennictwa, sąd może zarządzić przymusowe doprowadzenie przez organ Policji. Po przeprowadzeniu rozprawy zapada decyzja o obowiązku poddania leczeniu w stacjonarnym lub niestacjonarnym zakładzie lecznictwa odwykowego. Do wniosku dołącza się dokumentację oraz opinię biegłego.
Jeśli sąd wydał orzeczenie o leczeniu w stacjonarnym zakładzie lecznictwa odwykowego, wówczas osoba poddana leczeniu nie może opuszczać terenu tego zakładu bez zgody kierownictwa. Obowiązek prowadzenia leczenia odwykowego trwa tak długo, jak tego wymaga cel leczenia, nie dłużej jednak niż 2 lata od wydania orzeczenia przez sąd. O zakończeniu obowiązku leczenia przed upływem wskazanego okresu decyduje sąd na wniosek samego zainteresowanego, kuratora lub prokuratora – zawsze po zasięgnięciu opinii lekarzy prowadzących.