Świerzbiączka jest to rodzaj atopowego zapalenia skóry, w którym grają rolę mechanizmy alergiczne – głównie alergeny wziewne i pokarmowe oraz mechanizmy nieswoiste. Duże znaczenie ma atopia – dziedziczna predyspozycja do zjawisk alergicznych oraz różne sytuacje konfliktowe. Świerzbiączka często występuje rodzinnie. Charakterystyczna jest skłonność do wytwarzania przeciwciał klasy IgE. Przy skłonności atopowej może towarzyszyć astma oskrzelowa i alergiczny nieżyt nosa.
Świerzbiączka objawia się grudkami wysiękowymi zlewającymi się w większe ogniska o ostrym lub podostrym stanie zapalnym ze skłonnością do liszjowacenia. Skóra staje się gruba, przebarwiona, sucha, pobruzdowana. Charakterystycznymi miejscami występowania zmian skórnych jest twarz, zgięcia łokciowe i kolanowe, ale mogą one również zająć całą skórę. Chorobie towarzyszy nasilony i uporczywy świąd. Często rozpoczyna się jako skaza wysiękowa u dzieci już w 6 miesiącu życia. Może trwać całe życie z okresami zaostrzeń i remisji, ale może także całkowicie wygasać.
Leczenie prowadzi się lekami przeciwhistaminowymi, uspokajającymi i neuroleptykami. Tylko wyjątkowo stosuje się steroidy, prowadzi się także leczenie miejscowe maściami. Bardzo ważne jest leczenie klimatyczne.